Jeszcze tak niedawno, pełen optymizmu i planów, z dumą odbierał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Legionowo. Dziś Cezariusza Kalinowskiego nie ma już wśród nas. W sercach znających Go ludzi pozostanie jednak pamięć o wielkim legionowianinie, który dla każdego człowieka miał czas, uśmiech oraz dobre słowo.
Przed niespełna rokiem, przy okazji swoich 90. urodzin, podczas okolicznościowej fety w ratuszu szanowny jubilat nie ukrywał, że chociaż praca społeczna daje mu mnóstwo satysfakcji, czuje się już bardzo zmęczony. – Miałem powiedzieć, ale oczywiście o tym zapomniałem, że chyba nadszedł czas na emeryturę społeczną. Ale ja już kilka razy deklarowałem, że na nią przechodzę – uśmiechał się zasłużony legionowianin. Walcząc z ciężką chorobą, miał jednak świadomość, czego najbardziej wówczas potrzebował – zdrowia. Pod dostatkiem miał za to wiary w ludzi i nadziei, że świat może być, mimo wszystko, lepszy. – Chciałbym, żeby było wokół nas więcej przyjaznych osób. Bo w miarę upływu lat odnoszę wrażenie, że coraz mniej jest takich ludzi; że stosunki międzyludzkie są coraz gorsze. I to nie jest charakterystyczne tylko dla Legionowa. Dzieje się tak chyba wszędzie. To przykre, ale starajmy się, starajmy się… – dodał Cezariusz Kalinowski. Warto te słowa zapamiętać.
Cezariusz Kalinowski urodził się 24 sierpnia 1931 r. w Warszawie, a sześć lat później wraz z rodzicami osiedlił się w Legionowie. Naukę rozpoczął w Szkole Powszechnej nr 2, zaś Jego wychowawczynią była Zofia Dietrich – żona innego Honorowego Obywatela Miasta Legionowo, pułkownika Edwarda Dietricha, który przygotowywał Go oraz innych chłopców do działania w Szarych Szeregach. W 1944 r. trafił do obozu koncentracyjnego Bremen-Osterort, wyzwolonego w maju 1945 r. przez wojska angielskie. Po powrocie do Legionowa rozpoczął naukę w warszawskim Państwowym Gimnazjum Mechaniczno-Kolejowym, wstąpił też do harcerstwa. Cezariusz Kalinowski ukończył studia wyższe na Politechnice w Leningradzie (dzisiejszy Sankt Petersburg) na Wydziale Budowy Maszyn Energetycznych – specjalność silniki okrętowe, w ramach praktyki dyplomowej pływając na morzach Europy, Azji i Afryki. We wrześniu 1958 roku zaczął pracę w Biurze Projektów w Warszawie, gdzie pracował 45 lat, aż do emerytury. Projektował i nadzorował budowy na terenie całego kraju, ma również na swym koncie szereg patentów.
Mimo obciążenia pracą zawodową Cezariusz Kalinowski z oddaniem angażował się w pracę społeczną. Od 1974 roku był legionowskim radnym, a od 1981 r. przewodniczącym Miejskiej Rady Narodowej. Wtedy też związał się z Towarzystwem Przyjaciół Legionowa, w 1989 r. zostając jego prezesem. Mandat radnego zdobył także w wyborach do rady miasta z maja 1990 r., w których startował z ramienia Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. Za swoją działalność Cezariusz Kalinowski otrzymał między innymi Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi, Medal XXX-lecia, Złotą Odznakę Za Zasługi Dla Warszawy, a także odznakę „Zasłużony Działacz Kultury”. W lutym 2021 r. nadano Mu tytuł Honorowego Obywatela Miasta Legionowo.
