Niewiele osób pamięta, że płk. Franciszek Hynek, oficera Wojska Polskiego, wybitny pilot balonowy – zwycięzca w Międzynarodowych Zawodach Balonowych o Puchar im. Gordona Bennetta była wieloletnim mieszkańcem Legionowa (1925-1939).
Franciszek Hynek urodził się w 1897 r. w Krakowie. Z chwilą wybuchu I wojny światowej jako ochotnik wstąpił do Legionów Polskich i wraz z 2. i 5. pułkiem piechoty trafił na front. Po kryzysie przysięgowym w 5. Pułku Piechoty Legionów w Zegrzu Południowym został wcielony w 1917 r. do armii austro-węgierskiej. Służył w 100. Pułku Piechoty, wraz z którym wysłano go na front włoski. Tu dostał się do niewoli, w której przebywał do aż zakończenia I wojny. W grudniu 1918 r. wstąpił do tworzącej się Armii Polskiej we Włoszech. Po powrocie do kraju otrzymał przydział do 5. Grupy Lotniczej w Krakowie. Ukończył Wielkopolską Szkołę Podchorążych w Bydgoszczy, po czym służył w 79. Pułku Piechoty w Berezie Kartuskiej. Na własną jednak prośbę przeniósł się do lotnictwa. W 1922 r. ukończył Oficerską Szkołę Aeronautyczną w Toruniu.
W 1925 r. Franciszek Hynek został skierowany do Legionowa, gdzie rozpoczął służbę w Detaszowanej Kompanii Balonów Zaporowych w Legionowie. Zajmował się stawianiem zapór przeciwlotniczych z balonów N i NN. Po jej zlikwidowaniu w 1929 r. trafił do nowo sformowanego w Legionowie 2. Batalionu Balonowego, gdzie kolejno pełnił funkcję: instruktora kompanii szkolnej, oficera technicznego parku balonowego, dowódcy kompanii balonów obserwacyjnych, oficera materiałowego batalionu, komendanta parku i dowódcy kompanii szkolnej (do wybuchu II wojny światowej). W tym czasie mieszkał w zachowanym do dziś budynku koszarowym przy ul. Wąskiej. Od 1928 r. brał udział zarówno w krajowych, jak i międzynarodowych zawodach balonów wolnych. Największe sukcesy odniósł w zawodach o Puchar im. Gordona Bennetta, zdobywając zwycięstwo dla Polski w 1933 r. z pomocnikiem por. Zbigniewem Burzyńskim i w 1934 r. z kpt. Władysławem Pomaskim.
Wraz z wybuchem wojny w 1939 r. Franciszek Hynek wstąpił do konspiracji, a od 1942 r. pełnił funkcję komendanta Bazy Lotniczej „Łużyce” Okręgu Warszawskiego AK (ps. „Franek”, „Łopian”). W 1944 r. aresztowany przez gestapo, był więziony w obozie koncentracyjnym Gross-Rosen, a następnie Bergen-Belsen. Po wyzwoleniu był kwatermistrzem Ośrodka Wojskowego Polskiego nr 122 w Unterlüss. Powrócił do Warszawy w 1946 r. W 1956 r. zajął się reaktywowaniem polskiego sportu balonowego – był kierownikiem Referatu Balonowego w Zarządzie Głównym Aeroklubu PRL. Zapoczątkował tworzenie kolejnych sekcji balonowych.
Z 7 na 8 września 1958 r., lecąc samotnie z Gniezna balonem wolnym „Poznań”, zginął tragicznie w miejscowości Szatarpy na ziemi kaszubskiej. Został pochowany z honorami 12 września 1958 r. na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Płk. Franciszka Hynka upamiętnia nazwa ulicy na legionowskim Bukowcu C. Jest położona w pobliżu byłych koszar 2. Batalionu Balonowego, w których służył. W 2013 r. Muzeum zakupiło także świadectwo sportowe z 1938 r. podpisane przez F. Hynka, pełniącego wówczas obowiązki oficera sportowego w batalionie. Postać pilota przybliża także szkic biograficzny pt. Podpułkownik Franciszek Hynek (1897-1958). Jacek Szczepański Medal upamiętniający sukces kpt. F. Hynka w Zawodach Gordona Bennetta w 1934 r. Kpt. F. Hynek w koszarach w Legionowie 1936 r. (pierwszy od prawej)
