Dość tajemniczym miejscem w okolicach Uroczyska Wieliszew są pozostałości wojskowego cmentarza garnizonowego. Władze carskie założyły go w 1902 r. przy linii kolejowej do twierdzy Zegrze. Do prac budowlanych Rosjanie przystąpili na podstawie rozporządzenia cara Mikołaja II z listopada 1899 r. Pół roku później specjalna komisja zajęła się wykupem działki od spadkobierców kupca Bergmana. Uroczyste poświęcenie cmentarza jako nekropolii prawosławnej, nastąpiło w niedzielę palmową w kwietniu 1902 r.
Z najdawniejszych lat funkcjonowania cmentarza możemy spotkać dziś potrzaskane tablice, betonowe prawosławne krzyże, granitowe kolumny i głazy z datami 1902, 1908. Na szczególną uwagę zasługuje pomnik wystawiony carskiemu oficerowi S. I. Stasjukowi. Napis wyryty w języku rosyjskim informuje, że: 9 marca 1915 roku porucznik 8 Turkiestańskiego Pułku Strzelców im. gen. adiutanta Von Kaufmana, Sergiej Iwanowicz Stasjuk zmarł od ran poniesionych 11 lutego w bitwie z Niemcami we wsi Wola Wierzbowska powiatu Przasnyskiego guberni płockiej. Pułk turkiestański, którego oficerem był Stasjuk, został sformowany w 1910 r. w miejscowości Skobielew, obecnie Fergana w Uzbekistanie. W czasie wojny skierowano go na front przeciwniemiecki na północnym Mazowszu. Na wieliszewskim cmentarzu pochowano także rodziny wojskowych i urzędników. Przypomina o tym zdewastowany nagrobek Zofii Michajłowny Brzeskiej, która zgasła w wieku 27 lat w 1904 r., czy też zakopana pod korzeniami bzu tablica upamiętniająca Marię Jakowlewną Pietrową.
Po I wojnie światowej cmentarz służył polskim garnizonom w Zegrzu i Legionowie, a także miejscowej ludności. Z tego okresu pochodzi nagrobek z inskrypcją: Tadeusz Szczepański, kapral 2-go Pułku Saperów Kolejowych. Zmarł śmiercią tragiczną 15 sierpnia 1927 r. Ukochanemu Synowi – Rodzice. Na cmentarzu co roku w dzień zaduszny wojskowi wygłaszali uroczysty apel poległych. Szczególnie przejmujące są mogiły dziecięce, głównie żołnierzy zawodowych z 2. Batalionu Mostów Kolejowych i 2. Batalionu Balonowego. Przykładem niech będą nagrobki Sławusi i Wandzi Szaroń zmarłych w kwietniu 1928 r., Sabinki Masłowskiej zmarłej 3 sierpnia 1932 r. oraz Bohdana Jerzego Napierały, który zmarł 28 listopada 1934 r. W 1934 r. część prochów z Wieliszewa przeniesiono na nowo utworzony, legionowski cmentarz parafialny. Jesienią 1944 r. cmentarz znajdował się na linii frontu. Niezwykle ciężkie walki w tej okolicy przyczyniły się do uszkodzenia większości nagrobków. Droga do Zegrza w okolicach cmentarza była szturmowana przez Rosjan kilkanaście razy, a w okolicach cmentarza poległo wielu żołnierzy z IV korpusu SS. Natomiast poległych czołgistów radzieckich upamiętnia zapomniany i zdewastowany obelisk, stojący w pasie przeciwpożarowym przy drodze do Zegrza (przed wiaduktem kolejowym po prawej).
